یدالله رشوندی پدر شهید خانعلی رشوندی از خودش می گوید: کشاورز بودم، یک برادر داشتم، پدرم و مادرم در دوران کودکی فوت کردند و چهره هایشان را به یاد ندارم، یتیم و تنها بزرگ شدم، سختی های زیادی را تحمل کردم، اما توانستم روی پای خودم بایستم و بعد از آشنایی با همسرم که هم محله و هم سن خودم بود، ازدواج کرده و زندگی ساده خود را آغاز کردیم.

وی اضافه می کند: شغلم کشاورزی و دامداری بود و از این طریق امرارمعاش می کردم تا اینکه فرزند شهیدم خانعلی، پانزدهم آذر ماه سال ۱۳۳۳، در روستای بادمجین از توابع شهر قزوین به دنیا آمد، البته خانواده و اطرافیان ایشان را محمد هم صدا می کردند.

پدر شهید رشوندی ادامه می دهد: خانعلی در کار کشاورزی و دامداری کمک حالم بود، قرآن زیاد قرائت می کرد، اهل نماز، روزه و در رعایت احکام الهی مصمم بود. ایشان درس خوان و زرنگ بود، برای ادامه تحصیل از من اجازه گرفت به تهران برود و من هم دادم، اما با آغاز انقلاب اسلامی در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شرکت می کرد. پسرم از آنجایی که عاشق و مطیع امام خمینی(ره) بود و از فرامین ایشان اطاعت می کرد لذا حضور همیشگی در تظاهرات داشت.

این پدر شهید می گوید: پسرم از تهران برایم نامه می فرستاد و می نوشت، پدر جان ناراحت نباش از جانب من خیالت راحت باشد من در تهران هستم و ادامه تحصیل می دهم، فرزندم بود دوستش داشتم با خواندن نامه هایش اشک بر چشمانم حلقه زده و جاری می شد. خانعلی تا پایان دوره راهنمایی موفق شد درس بخواند.

رشوندی با اشاره به نحوه شنیدن خبر شهادت فرزندش بیان می کند: چند نفر آقا درب منزل آمدند، وقتی خبر شهادت پسرم را دادند، از هوش رفتم. بعد اینکه حالم بهبود یافت اشک از چشمانم سرازیر شد، اما از آنجایی که برای دوام و استقرار انقلاب اسلامی شهید شده بود، راضی به شهادتش بودم، چون می دانستم که در راه خدا و امام حسین (ع) رفته و عاقبت به خیر شده است.

وی ادامه می دهد: پسرم بیست و سوم بهمن ماه سال ۱۳۵۷، در تهران هنگام شرکت در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله به شکم، شهید شد و مزار مطهرش در بهشت زهرای شهر تهران واقع است.